Godheart : บทที่ 2 The region of darkness

Godheart: The region of darkness

บทที่ 2 ตำนานแห่งยุคมืด

          หลังจากพายุอุกาบากต์ตกใส่แถบขั้วโลกเหนือ จนทำให้น้ำแข็งแตกละลายเหลือเป็นพื้นดินและภูเขาไฟที่ดับมาเป็น หมื่นๆก็ปะทุอีกครั้งทำให้ขัวโลกเหนือร้อนระอุ และท้องฟ้าอับแสงดวงอาทิตย์ มีแต่แสงของเปลวไฟที่ส่องสว่าง จึงถือกำเนิดยุคแห่งความมืดที่ถือกำเนิดตามมาด้วยนั้นคือ  จอมมารเนเวอร์มอร์ (Lord Nevermore) แล้วจอมมารก็ได้ยึดขั้วโลกเหนือไว้ทั้งหมด ชึ้งก็กลายเป็ฯผู้ปกครองพื้นที่ส่วนใหญ่ในยุคแห่งความมืด  (Age of darkness) แล้วยังไม่พอแค่นั้น จอมมารผู้นี้ยังต้องการครอบครองแผ่นดินทั้งหมดบนโลกนี้จึงให้ทหารของตนออกไป ทำสงครามกับอณาจักรต่างๆเพื่อเอามาเป็นของตน และทหารนับๆล้านๆตน ก็กระจายลงสู่ขั่วโลกใต้ เพื่อไปทำส่งคราม แต่ก็มีผู้ต่อต่านไม่ยอมเข้าร่วมอยู่ฝ่ายแห่งความมืด(The Scourge) ชึ่ง จอมมารเนเวอร์มอร์ เป็นผู้นำ และฝ่ายต่อต้านก็มีนามเรียกขานกันว่าฝ่ายแห่งแสงสว่าง(The Sent) ซึ่งมีพ่อมดขาว อินเวิอกเกอร์ (Invorger)เป็นผู้นำ

     ณ ปราสาทแห่งความมืด (The Scourge Tower) ชั้นบนสุด เป็นที่อยู่ ของ หลอดเนเวอร์มอร์  โซครีปเปอร์ เข้ามารับคำสั่งจาก หลอดมืด(หลอดเนเวอร์มอร์)

โซครีปเปอร์; ท่านมีอะไรให้ข้ารับใช้หรอครับ

หลอดมืด; เจ้าจงไปที่อณาจักร ดาร์กมูน (Dark moon) แล้วจับตัว ราชาแห่งดาร์กมูน(Night stalker) มาให้ข้า ข้าจะให้มันเป็นกำลังสำคัญของ The Scourge

โซครีปเปอร์; ครับ ถ้าอย่างงั้นข้าขอตัวก่อน

จากนั้น โซ ก็พาทหาร นับสิบหมื่น ออกไปโดยมีทหารระดับแถวหน้าไปด้วยอีกสาม คือ Queen , ……..

    ณ ปราสาทแห่งแสงสว่าง (The Sentinel Tower) มีทหารนำข่าว การออกเดินทางของพวกทหารของหลอดมืด ซึ่งนำทับโดย โซครีปเปอร์ มุ่งหน้าไปยัง อณาจักร ดาร์กมูน พ่อมดขาวอินเวอร์เกอร์ ก็เลยสั่งให้ จาเกอร์นัว(Juggernaut) นำทหารไปช่วย ไนท์สเตลเคอร์ (Night stalker) แต่ อันติเมต (Anti mage) ผ่านมาได้ยินพอดีเรื่องที่ โซ เป็นหัวหน้านำทับ  เลยอาสา ไปด้วยกับ จาเกอร์นัว ในตอนแรก ท่านอินเวิร์ก ก็ไม่อนุญาต แต่ในที่สุดก็ให้ อันติเมต ไปด้วยกับ จาเกอร์นัว แล้วทั้งคู่กับทหารจำนวนหนึ่งออกเดินทางไป เพื่อนไปช่วย อณาจักร์ดาร์กมูนรบ..

  ณ หมูบ้าน วีนีเทียร์

ไลน่า; โนกา ตื่นมาทานข้าวได้แล้ว

โนกา; ของีบอีกแปปเดะ!!

ไลน่า; ไม่ได้นะวันนี้เราต้องเข้าไปหา ผู้เฒ่านิโคไลท์ (Necrolyte) แต่เช้านะ

โนกา; เออๆรู้แล้วน่า อะไรหว่ากวนจริงๆคนกำลังฝันหวาน  -_-?

ไลน่า; ได้ยินป่าว?

โนกา; จร้าจ๊ะ (คุณแม่..)

    พอทั้งคู่ทานข้าวเสร็จก็ ลาท่านยาย แล้วก็ออกเดินทางไปหาผู้เฒ่า นิโคไลท์  ในป่าหลังหมู่บ้าน ระหว่างเดินทาง ทั้งคู่ก็สังเกตเห็นฝูงผีเสื้อ ฝูงใหญ่ บินผ่านหน้าไป แต่ก็ทำได้แค่สังสัยแล้วก็เดินทางต่อไป จนมาถึงกระท่อม ผู้เฒ่านิโคไลน์ แต่ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ ไลน่าจึงเดินเข้าไปข้างหลังกระท่อมซึ่งเป็นสวน สมุนไพร ที่ผู้เฒ่าได้ปลูกเอาไว้ แล้วก็ ได้พบกับ ผู้เฒ่า กำลัง รดน้ำต้นไม้อยู่ ไลน่า จึงเข้าไปทักผู้เฒ่า แล้วก็เข้าไปคุยกันต่อใน กระท่อม โนกาก็เข้ามาข้างในด้วยแล้วก็มองเห็นขวดยามากมายหลายขนาด ที่ถูกจัดเรียงไว้ในตู้กระจกในกระท่อม แล้วก็คุยกันเรื่อง ของ ความเป็นมาของ ท่านโอมิไนท์ ซึ่งก็คือ โนกา ในตอนนี้ แล้วผู้เฒ่าก็บอกว่า จะสอนวิชา บางวิชาให้กับ โนกา แต่วิชาที่นอกเหนือจากนั้น ต้องพึ่งตัวเอง และใช้มันออกมาจากจิตใจ และพลังจากร่ายกาย ตนเองเพื่อควบคุมมัน   ทั้งสามคน คุยกันจนค่ำมืด ก็เลยแยกย้ายกันไปนอน

    เช้าต่อมา โนกา ตื่นแต่เช้าก่อนใครเพื่อน ก็เลยออกมานอกกระท่อมออกมาเดินดู สมุนไฟรที่ ผู้เฒ่าได้ปลูกไว้ ซึ่ง เยอะแยะเต็มไปหมด

บางต้นก็มีดอก บานสวยงามเลยทีเดียว แล้วโนกาก็สังเกตเห็นผีเสื้อตัวหนึ่งกำลังดูดน้ำหวานในดอกไม้สมุนไพร แล้วก็บินจากไป โนกามองตามไปแล้วก็เห็น ผีเสื้อตัวนั้นบินไปเข้ากับ ฝูงผีเสื้อเล็กๆที่กำลังบินไปที่ไหนสักแห่ง แต่โนกาก็เลิกมอง

ไลน่า; โนกา นายอยู่ในส่วนใช่ไหม มานี้หน่อย ผู้เฒ่าเรียก

โนกา; คร๊าบๆ

โนกา; มีอะไรหรอครับท่านผู้เฒ่า

ผู้เฒ่า; ตั้งแต่วันนี้เป็รต้นไปข้าจะเริ่ม สอนเจ้า เจ้าพร้อมที่จะเรียนรู้ศาสตร์วิชาต่างๆแล้วหรือยัง

โนกา; พร้อมแล้วครับผม  ^_^>

ผู้เฒ่า; งั้นบทเรียนแรก เจ้าเข้าไปในป่า ไปหาผลไม้มาให้พวกเรากิน.. ไปได้แล้ว

โนกา;  ^ -? (การฝึกหรอ แปลกๆแหะ) ก็ได้ครับ งั้นรอเดียวนะ เดียวผมจะกลับมา..

ไลน่า; อย่าช้าละนายเต่า

โนกา; นี้เรียกใครว่าเต่า หา  ยัยเต่าเอ้ย..

ไลน่า; ไปได้แล้วนายเต่า

แล้วโนกาก็วิ่งเข้าไปในป่าเพื่อไปหาผลไม้ตามที่ผู้เฒ่าสั่ง และผู้เฒ่ายังสั่งอีกว่าให้เข้าไปหาทางทิศใต้ของกระท่อม พอโนกาเข้าไปในป่าก็มองหาผลไม้ที่คิดว่าน่าจะกินได้ แล้วก็เก็บใส่ห่อผ้าที่เตรียมมา  บนต้นไม้โนกาปีนขึ้นไปเก็บ

โนกา; คงพอแล้วมั่ง กลับดีกว่า..

ขณะที่โนกากำลังจะลงจากต้นไม้ ก็มองเห็นอะไรขยับแปลกๆในพุ้มไม้ใกล้ๆ ต้นผลไม้ โนกาจึงรีบลงมา แล้วก้เดินทางกลับ แต่เดินไปได้แปปเดียวก็มี หมาป่าตัวสีดำแดง (Fire fox)  โผล่ ออกมาจากสองข้างทางเดิน เข้ามาขวางทางเดินของโนกา

โนกา; ออกไปนะอย่ามาขวางทางข้า ไอ้หมา!!!

โนกา; คงต้องสู้สินะ โนกาก็เลยวางผลไม้ไว้ข้างๆ   (MBG Not Afraid- Eminen)

แล้วตั้งท่าเตรียมสู้กับ หมาป่า พวกนั้น มันมีอยู่ประมาณ หก-เจ็ดตัว โนกาวิ่งเข้าไปสู้กับหมาป่าอย่าง สุดๆ ฟันหมาป่า ขาดเป็นท่อนๆ หลายตัว ตอนนี้เหลืออยู่ สองตัว ตัวหนึ่งอยู่ซ้ายมือ อีก ตัวอยู่ขวามือ ทั้งสองตัวกำลังจะกระโดดเข้ามานั้น ก็มีเสียงคำราม ของหมาที่เสียงดังเหมือนจะตัวใหญ่มากๆ แล้วหมาทั้งสองตัวก็อยู่ชะงัก แล้วก็วิ่งหนีเข้าไปในป่า โนกคิดว่า นั้นมันเสียงของอะไร หมาป่ายักษ์หรือป่าว

แต่โนกาก็เลิกคิดแล้วเดินกลับกระท่อม พร้อมกับผลไม้ที่ซ้ำบ้างแตกบ้างแทบไม่มีผลใหนดีเลย โนกาเดินมาถึงหน้ากระท่อม มีไลน่ามายืนรออยู่ แต่ผู้เฒ่าอยู่ในกระท่อม

ไลน่า; โนกา.. นายกลับมาแล้วหรอ เป็นอะไรตรงไหนไหม

โนกา; ไม่เป็นไร ทำไมเป็นห่วงข้าหรอ

ไลน่า; ปะๆ ป่าว!!!!  ข้าแค่กลัวไม่มีคนช่วยตามหาพ่อแค่นั้น ไม่ได้เป็นห่วงนายมากมายอะไรสักหน่อย

โนกา; นี้ผลไม้...พร้อมกับยื่นผลไม้ให้ “แต่มันซ้ำหมดแล้วนะ”

ไลน่า; นายปลอดภัยก็ดีแล้ว ^_^?

ไลน่า; คือ ข้าสงสัยนะว่า ทำไม ผู้เฒ่าให้เจ้าไปเก็บผลไม้ทางนั้นแค่ทางเดียว ผู้เฒ่าบอกว่าในนั้นมี หมาป่าสีแดงเต็มไปหมด มันทั้งน่ากลัวและอันตราย ผู้เฒ่าบอกจะลองทดสอบนาย ข้าก็เลยเป็น....เออ ไม่มีอะไร
ไลน่า; ปะๆเข้าไปข้างในได้แล้ว
แล้วทุกคนก็ นั่งกินผลไม้ ผู้เฒ่าบอกว่าโนกา นายผ่านบทที่ หนึ่งแล้ว พรุ่งนี้ค่อยต่อบทที่สองนะ วันนนี้พอแค่นี้ละกัน
เช้าวันต่อมา โนกาก๋ฝึกการใช้ดาบกับ ผู้เฒ่า แล้วก็เรียนรู้เวทย์ ซึ่งมี ไลน่าเป็นคู่ซ้อม และก็เป็นอย่างนั้นไปเรื่อยๆทุกวันๆ บางทีก็ออก สถานที่ไปฝึกในป่าบ้าง

สามอาทิตย์ ผ่านไป โนกาก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างกับ ผู้เฒ่า โนการู้สึกขอบคุณและ ผูกพันธ์ กับ ผู้เฒ่า นิโคไลน์ มากเลยทีเดียว

แต่มันก็คงถึงเวลาที่จะออกเดินทางต่อแล้ว..    วันนี้โนกา กับ ไลน่าจึงลา ผู้เฒ่านิโคไลน์ แล้วออกเดินทางต่อ ซึ่งผู้เฒ่าก็ เอาขวดยา จำนวนหนึ่งให้กับ ไลน่าแล้วบอกว่า มันจะมีประโยชน์ในภายภาคหน้า แล้วโนกากับไลน่าก็ออกเดินทางแต่เช้า มุ่งไปทางทิศเหนือ จนมาถึงหน้าผา ซึ่งมีสะพาน  แต่สะพานก็ได้พังไปแล้ว โนกาและไลน่าจึงเดินอ้อม ไปอีกทาง ตอนนี้ก็ไกลจะค่ำแล้ว ทั้งสองจึงเข้าไปหาที่นอนใต้ต้นไม้      ไลน่า หลับไปแล้ว

โนกา; คงเหนื่อยมากสินะ นอนลงก็หลับเลย

โนกามอง ไลน่าแล้วก็ยิ้ม(หลับฝันดีนะ..)

แสงอาทิตย์ส่องมาเข้าตาโนกา ทำให้ตื่นขึ้นทันที ตอนนี้ก็เช้าแล้ว โนกาปลุกไลน่าแล้ว ไลน่าก็ตื่นขึ้น ทั้งสองจึงเดินทางต่อ แต่อยู่ๆก็มีเสียง คำราม ที่โนกาเคยได้ยินในป่าตอนที่ไปเก็บผลไม้ แล้วตามด้วยเสียงเหมือนมีการต่อสู้กัน  ทั้งคู่จึงตามเสียงนั้นไป ก็พบ...